松间

松间原文：

词的下片着重表现江南女子郊游的欢乐。柳永这位风流才子将注意力集中于艳冶妖娆、珠翠满头的市井妓女身上。这富于浪漫情调的春天郊野，她们的欢快与放浪，作者看来，为节日增添了浓郁的趣味和色彩，而事实上也如此。“盈盈”以女性的轻盈体态指代妇女，这里兼指众多的妇女。她们占芳寻胜，玩着传统的斗草游戏。踏青中最活跃的还是那些歌妓舞女们。她们艳冶出众，尽情地享受着春的欢乐和春的赐与。作者以“向路旁往往，遗簪堕珥，珠翠纵横”，衬出当日游人之众，排场之盛，同时也暗示这些游乐人群的主体是豪贵之家。这是全词欢乐情景的高潮。而作者对春之美好和生之欢乐的体验也抒发到了极致。继而词笔变化，作者继以肯定的语气，设想欢乐的人们，佳丽之地饮尽樽里的美酒，陶然大醉，有如玉山之倾倒。“罍”为古代酒器，即大酒樽。词的结尾“拚却明朝永日，画堂一枕春(...)
起笔两句入题：“汝坟贫家女，行哭声凄怆。”这个诗题《汝坟贫女》定得很有意义，《诗经·周南》中，就有一篇《汝坟》诗，“汝坟”，指汝河堤岸边上。那首诗，用一位妇女的口气描写乱世，说丈夫虽然供役在外，但父母离得很近，仍然有个依靠。这一篇取《汝坟》旧题，也用一位女子的口吻来描叙，但这位妇女的遭遇却更加悲惨。作者从她走着哭着的凄怆声音，引入下文悲酸的诉说。诗从第三句“自言有老父”到末句“生死将奈向”，全是贫女控诉的话语。这段话可分为三小段。第一小段由“自言有老父”，至“幸愿相依傍”八句，诉说老父被迫应征的情况。前四句诉说家中孤苦，没有丁壮，老父年迈无依。郡吏征集弓手，强迫老父应征，县官虽知实情，却不敢违抗。后四句诉说老父被督遣上路，符令紧迫，不许稽留，老人只得拄着拐杖应役。在老父上路之(...)
钗坠滑无声。
贬谪的命令催魂逼命，急如星火，连做饭的工夫也没有；“王事”在身，不敢有片刻的耽搁。诗的首联“接淅报官府，敢违王事程”，描写出一片紧张、急迫的气氛，诗人的悲愤心情透出纸背。“淅”是淘过的米，“接淅”是说来不及将生米煮熟。《孟子·万章下》：“孔子之去齐，接淅而行(...)
凭寄离恨重重，这双燕，
但据现有资料，苏轼被贬黄州时无田产苏州，只熙宁七年(1074)曾于堂州宜兴置田产。从词前小序得知，苏轼此词乃徐君猷过访的第二天酒醒之后见大雪纷飞时所作。联系前一首(...)
当时手刺衣上花，
在抒情方式之选择上，《伐木》的作者采用了一种先迂回后正(...)

松间拼音解读：

cí de xià piàn zhe zhòng biǎo xiàn jiāng nán nǚ zǐ jiāo yóu de huān lè 。liǔ yǒng zhè wèi fēng liú cái zǐ jiāng zhù yì lì jí zhōng yú yàn yě yāo ráo 、zhū cuì mǎn tóu de shì jǐng jì nǚ shēn shàng 。zhè fù yú làng màn qíng diào de chūn tiān jiāo yě ，tā men de huān kuài yǔ fàng làng ，zuò zhě kàn lái ，wéi jiē rì zēng tiān le nóng yù de qù wèi hé sè cǎi ，ér shì shí shàng yě rú cǐ 。“yíng yíng ”yǐ nǚ xìng de qīng yíng tǐ tài zhǐ dài fù nǚ ，zhè lǐ jiān zhǐ zhòng duō de fù nǚ 。tā men zhàn fāng xún shèng ，wán zhe chuán tǒng de dòu cǎo yóu xì 。tà qīng zhōng zuì huó yuè de hái shì nà xiē gē jì wǔ nǚ men 。tā men yàn yě chū zhòng ，jìn qíng dì xiǎng shòu zhe chūn de huān lè hé chūn de cì yǔ 。zuò zhě yǐ “xiàng lù páng wǎng wǎng ，yí zān duò ěr ，zhū cuì zòng héng ”，chèn chū dāng rì yóu rén zhī zhòng ，pái chǎng zhī shèng ，tóng shí yě àn shì zhè xiē yóu lè rén qún de zhǔ tǐ shì háo guì zhī jiā 。zhè shì quán cí huān lè qíng jǐng de gāo cháo 。ér zuò zhě duì chūn zhī měi hǎo hé shēng zhī huān lè de tǐ yàn yě shū fā dào le jí zhì 。jì ér cí bǐ biàn huà ，zuò zhě jì yǐ kěn dìng de yǔ qì ，shè xiǎng huān lè de rén men ，jiā lì zhī dì yǐn jìn zūn lǐ de měi jiǔ ，táo rán dà zuì ，yǒu rú yù shān zhī qīng dǎo 。“léi ”wéi gǔ dài jiǔ qì ，jí dà jiǔ zūn 。cí de jié wěi “pīn què míng cháo yǒng rì ，huà táng yī zhěn chūn (...)
qǐ bǐ liǎng jù rù tí ：“rǔ fén pín jiā nǚ ，háng kū shēng qī chuàng 。”zhè gè shī tí 《rǔ fén pín nǚ 》dìng dé hěn yǒu yì yì ，《shī jīng ·zhōu nán 》zhōng ，jiù yǒu yī piān 《rǔ fén 》shī ，“rǔ fén ”，zhǐ rǔ hé dī àn biān shàng 。nà shǒu shī ，yòng yī wèi fù nǚ de kǒu qì miáo xiě luàn shì ，shuō zhàng fū suī rán gòng yì zài wài ，dàn fù mǔ lí dé hěn jìn ，réng rán yǒu gè yī kào 。zhè yī piān qǔ 《rǔ fén 》jiù tí ，yě yòng yī wèi nǚ zǐ de kǒu wěn lái miáo xù ，dàn zhè wèi fù nǚ de zāo yù què gèng jiā bēi cǎn 。zuò zhě cóng tā zǒu zhe kū zhe de qī chuàng shēng yīn ，yǐn rù xià wén bēi suān de sù shuō 。shī cóng dì sān jù “zì yán yǒu lǎo fù ”dào mò jù “shēng sǐ jiāng nài xiàng ”，quán shì pín nǚ kòng sù de huà yǔ 。zhè duàn huà kě fèn wéi sān xiǎo duàn 。dì yī xiǎo duàn yóu “zì yán yǒu lǎo fù ”，zhì “xìng yuàn xiàng yī bàng ”bā jù ，sù shuō lǎo fù bèi pò yīng zhēng de qíng kuàng 。qián sì jù sù shuō jiā zhōng gū kǔ ，méi yǒu dīng zhuàng ，lǎo fù nián mài wú yī 。jun4 lì zhēng jí gōng shǒu ，qiáng pò lǎo fù yīng zhēng ，xiàn guān suī zhī shí qíng ，què bú gǎn wéi kàng 。hòu sì jù sù shuō lǎo fù bèi dū qiǎn shàng lù ，fú lìng jǐn pò ，bú xǔ jī liú ，lǎo rén zhī dé zhǔ zhe guǎi zhàng yīng yì 。zài lǎo fù shàng lù zhī (...)
chāi zhuì huá wú shēng 。
biǎn zhé de mìng lìng cuī hún bī mìng ，jí rú xīng huǒ ，lián zuò fàn de gōng fū yě méi yǒu ；“wáng shì ”zài shēn ，bú gǎn yǒu piàn kè de dān gē 。shī de shǒu lián “jiē xī bào guān fǔ ，gǎn wéi wáng shì chéng ”，miáo xiě chū yī piàn jǐn zhāng 、jí pò de qì fēn ，shī rén de bēi fèn xīn qíng tòu chū zhǐ bèi 。“xī ”shì táo guò de mǐ ，“jiē xī ”shì shuō lái bú jí jiāng shēng mǐ zhǔ shú 。《mèng zǐ ·wàn zhāng xià 》：“kǒng zǐ zhī qù qí ，jiē xī ér háng (...)
píng jì lí hèn zhòng zhòng ，zhè shuāng yàn ，
dàn jù xiàn yǒu zī liào ，sū shì bèi biǎn huáng zhōu shí wú tián chǎn sū zhōu ，zhī xī níng qī nián (1074)céng yú táng zhōu yí xìng zhì tián chǎn 。cóng cí qián xiǎo xù dé zhī ，sū shì cǐ cí nǎi xú jun1 yóu guò fǎng de dì èr tiān jiǔ xǐng zhī hòu jiàn dà xuě fēn fēi shí suǒ zuò 。lián xì qián yī shǒu (...)
dāng shí shǒu cì yī shàng huā ，
zài shū qíng fāng shì zhī xuǎn zé shàng ，《fá mù 》de zuò zhě cǎi yòng le yī zhǒng xiān yū huí hòu zhèng (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

在抒情方式之选择上，《伐木》的作者采用了一种先迂回后正(...)
此词礼赞海南之春，古代诗词题材中(...)
莲枝未长秦蘅老，走马驮金斸春草。

相关赏析

轮蹄冗杂，罗绮交加，东风何地不繁华，庄农也戏耍。倚<谷含><谷牙>恶
这虽然是一首五言古诗，但中间两联对偶工整，如“黄叶”对“荒村”，“溪桥”对“古木”，“寒花”对“幽泉”。这种句式，可以看出它受律诗的影响。古诗中对偶用得好，可以(...)
诗贵含蓄，东坡云：“言有尽而意无穷者，天下之至言也。”山谷尤谨于此，清庙之瑟，一唱三叹，远矣哉。后之学诗者，可不务乎?若句中无馀字，篇中无(...)
帝里疏散，数载酒萦花系，九陌狂游。良景对珍(...)
任东风，吹缟鬓，戏臞儒。韶颜壮齿，背人去似隙中驹。杯酌犹倾腊酒，漏箭已传春夜，何处不歌呼。惟愿长穷健，命酹且欢娱。

作者介绍

刘知仁 刘知仁，眉州（今属四川）人。孝宗隆兴进士。事见清乾隆《四川通志》卷三三。